Prąd zadziałania wyzwalaczy nadmiarowych może być regulowany w pewnym zakresie.
Wyzwalacze te po zmontowaniu wyłącznika powinny być wyregulowane w taki sposób, żeby nie powodowały wyłączenia łącznika przy największych prądach szczytowych silnika, natomiast żeby reagowały na prąd zwarciowy. Prąd nastawczy tych wyzwalaczy powinien być co najmniej o 10% większy niż prąd rozruchowy zabezpieczanego silnika.
Przy nieznacznym zwiększeniu prądu wyłączenie1 następuje po upływie dość długiego czasu.
Wyzwalacze przeciążeniowe nie mogą w zasadzie być stosowane do wyłączania prądów zwarciowych, ponieważ nawet przy przepływie dużego prądu na wygięcie paska potrzeba dość długiego czasu, w ciągu którego mogą powstać duże szkody. Dzięki tej samej właściwości wyzwalacze przeciążeniowe mogą być stosowane do zabezpieczania silników klatkowych o dużym prądzie rozruchowym, nie reagują one bowiem na trwające krótko duże natężenia prądu podczas rozruchu tych silników.
Istnieją jednak pewne rodzaje wyzwalaczy przeciążeniowych wyłączające również prądy zwarciowe. Wyzwalacze takie zostały m. in. zainstalowane w urządzeniach elektrycznych Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie dostarczonych przez Związek Radziecki.