Prąd znamionowy zabezpieczenia zwarciowego — bezpieczników, wyzwalaczy lub przekaźników elektromagnetycznych — dla silników elektrycznych powinien być jak najmniejszy. Wartość prądu znamionowego zabezpieczenia zwarciowego powinna być jednak dostatecznie duża, ażeby zabezpieczenie nie reagowało na prądy szczytowe występujące w czasie normalnej pracy i w czasie rozruchu silnika. Zabezpieczenie przeciążeniowe. Każdy silnik powinien być wyposażony w oddzielne zabezpieczenie przeciążeniowe. Można nie zabezpieczać:
a) silników, których prąd znamionowy jest mniejszy niż 4 A;
b) silników dla pracy ciągłej o mocy nie przekraczającej 10 kW, których przeciążanie mechaniczne jest mało prawdopodobne, jak np. silniki napędzające pompy odśrodkowe, wentylatory itp. ;
c) silników stanowiących zespół z własnym oddzielnym transformatorem wyposażonym we własne właściwe zabezpieczenie j przeciążeniowe; moc transformatora nie powinna być znacznie wyższa od mocy silnika;
d) silników do pracy przerywanej (zabezpieczenia tych silników za pomocą wyzwalaczy lub przekaźników nie są skuteczne), których zabezpieczenie za pomocą czujników temperatury nie jest, gospodarczo uzasadnione.