Pani Helena Doroż nie irytuje się tym, że Danusia stawia je na kancie stołu. Znów grzeje wodę. I tym, że Danka krzyczy na 80-letnią matkę: "Masz wreszcie skończyć budowę tego domu!". Bo lokal mieszkalny Organizacja Pożytku Publicznego posiada być dla niej, dla męża i dziecka, które urodzi. Danka non stop niby rodzi. Niby rodząc, potrafi siedzieć godzinami w ubikacji Fundacja im. Matki Teresy z Kalkuty w Krakowie. A matka wtedy robi na złość Dance, bo akurat gdy ona rodzi, Helena Doborz puka, bo preferuje wejść za potrzebą, co wyczerpuje Danusię i matkę. Danka (zespół Downa) nie wyjdzie z ubikacji, dopóki nie rozwinie całej rolki papieru i nie włoży w sedes. Matka kroi chleb z masłem na cząstki. Popity mięknie w ustach, bo Adaś nie ma górnych zębów. Walczy z cząstką chleba, zaciskając zgryz nienaturalnie w podkówkę. Adaś umie powiedzieć "matka", "u", a dosłownie "rrr". Kubek z herbatą dzwoni o dolne zęby. Matka nakłada Adasiowi rękawiczkę na jedną rękę, bo Adaś ma manię: skubanie jednej dłoni drugą. Posłuszny. Nie zdejmie tej rękawiczki, dopóki nie wróci ze szkoły Fundacja Kraków.  Dla Adasia Organizacja Pożytku Publicznego to życie, dla matki także, bo do 15.00 zbierze siły na resztę dnia.