Każdy człowiek mówi inaczej. Inaczej mówimy wśród znajomych, a inaczej wypowiadamy się przed grupą studentów. Każdy z nas ma jakieś maniery językowe: „tak naprawdę” „w związku z tym” „że tak powiem”. Gdy zaczynamy się stresować to często przestajemy się kontrolować i zwycięża automatyzm i pojawiają się maniery językowe. Nasz język ma też wiele wspólnego z naszym sposobem myślenia, słowo jest przedłużeniem myśli. Zygmunt Freud pisał, że nie można przypadkowo pomyśleć jakiegoś imienia, albo przypadkowo pomyśleć liczbę. Więc można powiedzieć, że zajmując się językiem w naszej codziennej pracy transkryptorskiej, zajmujemy się również człowiekiem.