Jak niegdyś zostało napomknięte, właściwości dynamiczne liniowych elementów albo struktur automatyki damy radę oddać liniowym równaniem różniczkowym o trwałych parametrach. Odnosi się to tylko do kompozycji stacjonarnych (jednakowych w czasie).

Układy rzeczywiste zazwyczaj są nieliniowe, lecz dla uproszczenia opisu matematycznego dokonuje się ich linearyzacji, co daje możliwość sformułowania zbliżonego opisu liniowego, odnoszącego się do kręgu wybranego punktu pracy na schemacie statycznym. Po linearyzacji układy oddawane są za pomocą liniowych równań różniczkowych o stałych czynnikach ai i bi.

Matematyczne kategorie deskrypcji procesów fizycznych są zawsze estymacją ich rzeczywistego kształtu. W wypadku składowych oraz układów automatyki, które charakteryzują przebieg procesu, mającego miejsce w rozpatrywanym członie lub strukturze w postaci zależności pomiędzy sygnałem wejściowym i wyjściowym są równaniami uzyskanymi w rezultacie analizy procesów odbywających się w konkretnym członami. Równania te są równaniami liniowymi algebraicznymi, różniczkowymi lub mogą być równaniami nieliniowymi, które możemy zlinearyzować, czyli zastąpić je oszacowanymi równaniami liniowymi.